YALNIZLIĞIN PORTRESİ

         

         YALNIZLIĞIN PORTRESİ 

 Sahi ben neden yalnızım? Ya da öyle mi hissediyorum? Bilemiyorum, ama iyi geliyor bana yalnızlık... Kulak veriyorum kendime, ruhumu kendimle baş başa bırakıyorum. Pek anlaştıklarını söyleyemem, huysuzluk ediyorum işte... Ama hak veriyorum kendime, o bana yalnızlığımı gidermek için insanların arasına kaynaşmamı öğütlüyor, o dediğim de ruhum yani, lakin ben istemiyorum, sanki onu cezalandırıyormuşum gibi kabul etmiyorum öğüdünü. Hah ha! İyi yapıyorum evet, Yoruldum artık biliyor musunuz? Yoruldum. İnsanların sahte gülüşlerine, samimi olmayan yüzlerine bakmaktan usandım artık. Ukalalık yapmıyorum efendim! İçimden geçenler bunlar. Ben yalnız değilim ki zaten, bence yalnız olanlar onlar, evet evet onlar. Şu birbirlerinin arasında kaybolan, savrulan yalnızlardan söz ediyorum. Hem ne demiş Celaleddin-i Rumi : " Yalnızlığın en kötüsü seni anlamayanların arasında kalmaktır" diyor. Bak demek ki yalnız değilmişim :) Hem çok güzel yanları da yok değil hani, kendini başka kalıplara sokmak için zorlamıyorsun, rahatsın nihayetinde... Yalnızlık, anlaşılamamaktır. Ben kendimi anlıyorum ki, bu yeter bana. 

Neyse neyse ben gerçekten yaşamaya gidiyorum sayın krizantem kardeş... 

      

 Murat LALO