KEFARET

 

                  KEFARET

 

Kuyunun en kör noktasında viraneyim

Kalmışım, ömrümden kayıp gidenin hüznüyle

Yalvarıp yakarsam yaradana, ne çare

Ruhu islenmiş biçare bir avareyim

 

 

Üstüm başım hep yara bere içinde

O denli yitik, halsiz ve güçsüzüm

Kırk yıl kalsam hakk’ın meclisinde

Yine arınmaz günahlarım mahşer süresince

 

 

Bir misafir ağırlar gibiydi benliğim

Öyle telaşlı, acemi ve ürkekçesine

Şuurunu yitirmişti basmakalıp sözlerim

Biricik olanın varlığını reddedercesine

 

 

Rüya değil bu zehri-kabustan bir devriye

Yok mecalim bağırmaya kısılmış sesim, yılanlarla örülü karanlık kafesim

Ah! Etsem duymaz beni sağır olmuş artık, nafile

Ne hale geldik bak! Hayırsızdan bir elma yedik diye

 

 

Ahire kulun esrar-ı ahvali mühim

Mecnun’a Leyla’dan bir muhabbetname

Kaimdir senin mahcemalen her surette

Yaranına yar ol sen , hem evvelim hem ömrü- ahirim...

                                                                                                        Murat LALO